maandag 16 juli 2012

Memories ....

In april van dit jaar heeft een, mij dierbare, collega te horen gekregen dat hij een ernstige vorm van longkanker heeft waar niets meer aan te doen is. Om de kwaliteit van zijn leven te verbeteren (tenminste dat neem ik aan) krijgt hij chemotherapie waar hij telkens weer opnieuw flink ziek van is.
Woensdag is hij jarig, de BIG 50, ik ben benieuwd hoe zijn dag zal zijn, hoe het met hem gaat en of hij en zijn vrouw van deze dag kunnen genieten en samen nieuwe herinneringen kunnen maken.
Normaal gesproken doen wij op ons werk niets met verjaardagen, tenminste niets met persoonlijke cadeaus maar deze keer wil ik het anders doen.
De afgelopen dagen ben ik bezig geweest en heb voor mijn collega en zijn vrouw en herinneringendoos gemaakt. Een doos waar je tastbare herinneringen in kunt stoppen zoals dat zakje suiker uit dat strandtentje in St. Tropez (waar zij nog naar toe willen) of die ene foto waar hij zo een gek gezicht trekt, dat boodschappenlijstje van haar voor hem. Je kunt het denk ik zo gek niet verzinnen overal kleven dierbare momenten en herinneringen aan.
Ik hoop dat mijn cadeau in goede aarde valt en dat zij mij niet al te bemoeizuchtig vinden zij veel gebruik kunnen maken van mijn cadeau.

Memories


ik wilde de letters in dezelfde kleuren als het papier hebben, als je heel goed kijkt (boven de schaduw) kun je het misschien zien


tekst in de doos


voorkant van de herinneringen


en nog een kaart in dezelfde stijl



Vanavond pak ik de doos in en zet hem morgen op kantoor. Collega heeft verteld dat hij woensdag even naar het werk zou komen. Helaas zal ik hem niet zien omdat ik dan niet op kantoor ben.

vrijdag 6 juli 2012

en nog een cadeau ......

dit keer voor een van de dames voor de BSO waar mieniemij op zit. De jonge dame is voor de eerste keer mama geworden - van een zoontje - en heeft nu al besloten dat ze hier (de bevalling) dus "echt geen zin" meer in heeft. Ik zou zeggen "we spreken elkaar over een jaartje of zo nog een keer".
Hoe dan ook, de kersverse ouders en zoonlief hebben een cadeautje verdient en in plaats van de eerste de beste babyshop binnen te rennen en daar iets uit te zoeken dacht ik "laat eens iets zelf maken". Aangezien de scrapkoorts mij nog steeds (en steeds meer en meer) in zijn, of is en haar, greep heeft moet uiteraard papier aan het cadeau te pas komen. Na, heel veel, denken, wikken en wegen en weer denken zag ik in een scraptijdschrift een alleraardigst kaartje, in een alleraardigst papiertje. Helaas voor mij, geluk voor de betreffende scrapshop "moest" ik het papier bestellen - arme ik heeft ook echt geen enkel velletje papier in huis (schrijft dit met een trillende onderlip). En dat is ook echt zo ...... wat een cadeau voor een jongetje betreft dan ...... kuch.
Papier is deze week aangekomen, de stad in en een doosje gekocht, met angstzweet in mijn handen weer naar huis want "stel je voor het lukt niet" of "het zal wel stom worden". Hoe dan ook ik ben begonnen met het kaartje ..... zie hier


en nu een beetje van de zijkant


De oplettende lezers van het "vakblad" zullen herkennen dat dit een ordinaire kopie is maar ik zeg altijd "beter goed gekopieerd dan helemaal geen ideeën".

Na het kaartje twee dagen gezwoegd en gevloekt (zachtjes in mijn hoofd) om van een saai (in mijn ogen dan) doosje een leuk babydoosje te maken. Ik ben begonnen om het donkerbruine doosje van binnen met witte latex te bewerken (leek mij gewoon leuker). Daarna met crèmekleurig cardstok het hele doosje beplakt - van buiten dan want binnen was al gebroken wit of whitewash of hoejehetookwiltnoemen.

Nadat het, vroeger donkerbruine saaie, doosje een crèmekleurig, net zo saai, jasje had gekregen ben ik begonnen om "het met de "rest" van het patroonpapier verder aan te kleden. Als laatste nog met distress ink bewerkt en een paar knopjes erop geplakt en hier is het resultaat

voorkant


bovenkant


en de binnenkant



al met al een geslaagd doosje, denk ik. Nu maar hopen dat de verse ma en pa ook zo denken.